AÇILIM EŞİTTİR TERÖRÜN ARTMASI
Artık terörle ilgili yazı yazmayacağım demiştim kendi kendime ama şu son birkaç ayda artan terör olayları ve verdiğimiz onca şehit haberlerini alınca yine dayanamayıp yazmaya karar verdim.
Yaklaşık 30 yıldır terör belasıyla mücadele etmekteyiz. Bu süreç içindeki bilânço müthiş derecede korkunçtur: yaklaşık 30 yıllık süreç içinde 32 bin terörist etkisiz hale getirilmiş bununla beraber 7 bini sivil 6 bini Türk Silahlı Kuvvetlerine bağlı olmak üzere yaklaşık 13 bin vatandaşımız, kardeşimiz şehit olmuştur, yine bu mücadele için 300 milyar dolar harcanmıştır. Terör sorunun kaynağında artık “Kürt Sorunu”nun olduğunu bilmeyenimiz yoktur. Bu sorun için tarihsel süreç içinde bir çok rapor hazırlanmış ama sorunun temel noktalarına değinilmediği gibi somut bir adımda atılmamıştır. Bir kere bu raporların hemen hemen birçoğunda doğu ve güneydoğudaki toplumsal yapı göz ardı edilmiş ya da sorunun nedenlerinden biri olarak hesaba katılmamıştır. Oysa sorunun asıl nedenlerinden biri bölgede feodal yapının yapının hüküm sürmesidir; aşiret reislerinin, ağaların ve şeyhlerin bölgede kilit birer oyuncu olmalarıdır. Neyse konumuzu dağıtmayalım neticede bölgede seçim zamanlarında gerekli oyu alabilmek için aşiret reislerine veya şeyhlere “siyasi rüşvet” verip onların ve himayesinde bulunanların oylarını alıp “sandıktan” yüksek bir oyla çıkan partiler var değil mi? Konumuza dönecek olursak, Kürt Sorunu’na dair AKP tarafından “Kürt Açılımı” adında bir proje ortaya atıldı. Açılıma en fazla destek ABD’den geldi çünkü ABD’nin Irak’tan güvenli bir şekilde çekilmesini sağlamak için Irak’ın kuzeyinde istikrara ve Türkiye’nin desteğine ihtiyacı vardır. Bu noktada akıllara hemen Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu’nun kaleme aldığı “Stratejik Derinlik” isimli kitabının, “Küresel ve Bölgesel Dengeler Açısından Kürt Meselesi, Kuzey Irak ve Türkiye” bölümündeki bazı değerlendirmeleri geliyor. Davutoğlu, makalesinin girişinde Kuzey Irak’ın önemini analiz ettikten sonra şu saptamayı yapıyor: “Geçiş bölgesi açısından bu derece önemli bir konuma sahip olan bu coğrafyanın bir iç jeopolitik bütünlük oluşturamamasının en önemli nedeni doğrudan bir deniz bağlantısının olmayışıdır. Bu da coğrafyanın deniz bağlantısı olan bir bölge ülkesiyle bütünleşmesini kaçınılmaz kılmaktadır(s.442)” diyor ve ekliyor, “Bugün parçalanmış görünen ve bu parçalanmışlık içinde bölge üzerinde hesap kuran büyük güçlerce istismara yumuşak bir karın oluşturan ‘Kürt jeopolitiği’ uzun dönemde aidiyet hissini en yoğun bir şekilde yaşadığı bölgesel bir güçle bütünleşme süreci içine girecektir. Uzun dönemde meselenin odak noktası bölge halkının aidiyet hissini pekiştiren bir kader birliği meşrutiyeti ile çözümlenecektir(s.448–449)”. Yani Bakan Davutoğlu hem Irak’ın parçalanması gerektiğini hem de bu parçalanmışlığın bir parçası olan Kuzey Irak ve bölgede yaşayan Kürt halkının denize kıyısı olan ve aidiyet duygusunu en kuvvetli hissedecekleri ülkeyle birleşmesi gerektiğini dile getiriyor. Acaba Sayın Bakan “Türkiye himayesinde Kürdistan” planını dile getirmek mi istiyor gibisinden bir soruda geliyor akıllara. Bu arada Sayın Bakanımızın bu kitabı 2001 yılından önce kaleme aldığının altını çizelim. Kitap piyasaya çıktında ne ABD Irak’a saldırmıştı ne Irak parçalanmıştı ne de ortada Kuzey Irak sorunu vardı. Yani senaryo hazır sadece sahneye konması gerekiyordu.
Neyse konumuzu bulandırmayalım daha fazla. Açılım planı ortaya atılınca çözüme dair benimde birtakım umutlarım vardı. Ancak sorunun çözümünde somut adımlar atılacak umudu içindeyken, yapılan bir takım hamlelerle umutlarımızın boş birer hayal olduğunu anlamamız pekte uzun sürmedi.
Neden, çünkü Kürt Açılımı’nın kamuoyunda destek bulabilmesinin ve sürdürülebilir olmasının ve oldukça hassas olan bu konunun kamuoyunda hükümete tepki olarak dönmemesi için PKK’lı teröristlerin teslim olması gerekiyordu. Netice her ne kadar muhatap almıyoruz dense de Abdullah Öcalan’ın talimatıyla teslimatlar yapıldı. Ardından örgütün siyasi kanadı olan DTP’nin bu süreci siyasi bir şova dönüştürme çabalarını gördük. Hükümetin bir başka önemli hatası ise Mahmur’dan, Kandil’den gelen teröristlerin-bir suça karışsın ya da karışmasın- terör örgütünün bir parçası olarak herhangi bir cezaya çarptırılmaması veya affa uğraması yönündeki düşüncesi. Burada biraz durup düşünmek gerek, bu kadar evladı şehit olmuş bir ülkede PKK teröristlerinin savaş kazanmış “kahramanlar” gibi karşılanması toplumda birlik beraberliği sağlamayacağı gibi ayrışmayı derinleştirir, bu devleti zafiyete sokar. Ayrıca böyle yaparak terörü içimize almış adeta terör ithal etmiş oluruz. Neticesinde açılım olayından sonra durumun hiçte iç açıcı olmadığına tanık olduğumuz günler yaşıyoruz.
Abdullah Öcalan yaklaşık bir ay önce avukatları aracılığı ile “ 31 Mayıs’a kadar bekleyeceğim. Olumlu bir şey olmazsa artık hiçbir şeye karışmayacağım. Savaş gelişirse bu sadece dağla da olmaz, şehirlerde de etkisi çok büyük olur” açıklamasını yapmıştı. Öcalan’ın bahsettiği sürenin dolması ile PKK şiddetin dozunu artırdı ve ülkenin çeşitli noktalarından çatışma ve şehit haberleri gelmeye başladı. PKK Merkez Yürütme Konseyi üyesi Mustafa Karasu, “Hükümet bizi oyaladı. Açılımın tasfiye olduğunu gördük. Bundan sonra savaş şiddetlenecek” tehdidini savurdu. Karasu, “hükümetin Öcalan ve PKK ile dolaylı temas kurduğunu, sorunun çözümü noktasında bazı vaatlerde bulunulduğunu ama vaatlerin yerine getirilmediğini bu yüzden de harekete geçtiklerini” söylüyordu.
Sonuç olarak “artık analar ağlamasın” sloganı ile hayata geçirilen içi boş açılım planı yüzünden yaklaşık son bir ay içinde 50’ye yakın vatan evladını, kardeşimizi şehit verdik. Şimdi bu planı öne sürüp hayata geçirenler çıkıp o şehit analarına hesap verin bakalım.
Yargıtay’dan AKP’ye Tokat
Geçtiğimiz günlerde Yargıtay, Balyoz darbe planı çerçevesinde aralarında eski General Çetin Doğan’ın da
bulunduğu 14 kişi için ve Erzincan Cumhuriyet Başsavcısı İlhan Cihaner için tahliye kararı verdi. Bildiğimiz gibi aynı karar “yargıyı etkileme” suçundan yargılanan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı ve eski YARSAV başkanı Ömer Faruk Eminağaoğlu ve “görevini kötüye kullanmakla” yargılanan Sincan 1. Ağır Ceza Mahkemesi Başkanı Osman Kaçmaz içinde verildi. Böylece yakın döneme damgasını vuran “yürütme-yargı” kavgası, yargı lehine sonuçlanmış oldu. Bu durumda haklarında henüz mahkemece son karar verilmeden bu insanlara “Ergenekoncu”, “Darbeci” yaftasını yapıştıran besleme medya ve köşe yazarları attığınız onca çamur ve iftira için özür dileyin de meslek onurunuzu birazcık da olsa kurtarın.
Özhan TOK
